بله!...بله؟...بله؟!!....این کلمات همه یکی اند،اما با تغییر لحن گوینده معانی متفاوتی پیدا میکنند.اگر حالت صورت فرد را هم به آن اضافه کنیم که خودش حسابی تبدیل به داستان های مختلفی میشه!!
این مقدمه رو گفتم تا توجه تان را به اهمیت تن صدا و ژست صورت در انتقال پیام جلب کنم.تحقیقات نشون داده که فقط 7% پیام از طریق کلمات انتقال پیدا میکنه.55%ارتباط از طریق ژست و حرکات و اشارات صورت میگیره.در این تراز،38%پیام بوسیله تن صدا منتقل میشه.پس واضحه که ما نیاز داریم بیشتر خودمون رو با اشارات غیر لفظی منطبق کنیم.در این صورت رادار ذهن ما میتونه براحتی پیامهای صحیح رو دریافت کنه.آب زیر کاه بازی بعضی ها رو کشف کنه،ومنظور واقعی اونا رو بفهمه!الته با ظنین داشتن به دیگران و کج خیالی فرق داره.مواظب این موضوع باشید.
زبان اشارات در فرهنگهای مختلف متفاوت است.اما در بسیاری نقاط مشترک هم پیدا میشه.در ادامه مطلب به تعدادی ژست و حالات رایج بدن اشاره میکنم...اگر علاقه مندید ادامه مطلب رو ببینید
دست به سینه نشستن و پا را روی پا انداختن:عدم موافقت با عقاید شما،حالت تدافعی
دست به کمر یا باسن یکوری:مطمئن و با اعتماد بنفس،تقریبا متکبر.کسیکه دائما نظرات دیگران رو مورد تردید قرار داده و زیر سئوال میبره و همواره مایل است که عرض اندام کنه
دستها در حالت افتاده در پهلو ها:حالت عادی
دستها در حالت بسته و درهم پیچیده:میتواند بیانگر یک طرز برخورد محدود و اسرارآمیز از آدمی کم حرف و تودار باشد
دکمه های کت بسته:رسمی و مبادی آداب
دکمه های کت باز:راحت،غیر رسمی
بدن شخص متمایل به جلو:موافق شما و علاقمند به شنیدن آنچه دارید میگویید
متمایل به سمت عقب در حالیکه بازوان در پشت سر قرار دارند:متفکر،شکاک،احتمالا با حالتی اختصاصی که از صحبت کردن خودداری میکنه،در آرامش و راحتی فرو رفته
ادامه دارد...ولطفا نظر یادتون نره!