راز دستخط-قسمت دوم

سلام.در قسمت اول راز دستخط به ۲ ویژگی طرز نوشتن اشاره کردیم ؛در اینجا قصد دارم قسمت پایانی این مطلب رو عرض کنم. 

اما قبل از آن باید توضیح مختصری بدهم.یکی از خوانندگان محترم پرسیدن که:نمیدونم دستخط بد من به کدوم موضوع مربوط میشه. 

عرضم حضورتون که همه مواردی که ذکر میشه؛ربطی به خوش خطی و یا قورخطی!نداره!همانقدر یک دستخط خوب و خوش ظاهر میتونه دارای شیب زیادی باشه که یک دستخط بدظاهر!ویاهردوتاشون میتونن دارای دندانه های قوس دار باشند(دیرتر فهم) و یا دارای دندانه های نوک تیز(تیزفهم).منظورم اینه که اگر کمی دقت کنید موارد ذکرشده در مورد همه دستخط ها کاربرد داره!در آخر از توجه ایشون تشکر میکنم و شما رو به خوندن ادامه مطلب دعوت میکنم.

دستخط و قدرت تجزیه و تحلیل فرد 

اگر شماحروف m,n روبصورت خطوطی شکسته مینویسید؛بطوریکه در بین دندانه ها ؛حرف v کوچکی ایجاد میشه؛شما از قدرت تحلیل خوبی برخوردارید.اما اگر دندانه های حروف m;n رو قوس دار مینویسید (مثل دستخط کودکان دبستانی) در زمینه تجزیه و تحلیل مسایل خیلی خوب عمل نمیکنید. 

دستخط و رک گویی 

اگر در زندگی شخصی رک گو و صریح هستید و برای طرح یک موضوع اصلا طفره نمیرید و زیاد مقدمه چینی نمیکنید ؛شما معمولا اولین حرف از هر کلمه رو بالاتر از خط تراز مینویسین. 

اما اگر اولین حرف از هر کلمه رو از روی خط تراز شروع میکنین؛ شما آدمی هستید که در گفتار و رفتارتون حاشیه میرین.رک و صریح بیان نمیکنین.خلاصه تا رسیدن به مقصد دایم میزنین توی خاکی !کفر طرف رو در میارین تا مثلا بگین بند کفشش بازه!!!!!!!!! 

خوب حالا شما چی فکر میکنین؟ 

حالا شما فکر میکنین فردی که تحت فرمان مغز خودش است؛مطالب رو سریع درک میکنه؛تحلیلگره و رک گو ؛با فرد دیگری که تحت فرمان قلبش است؛مطالب رو آهسته تر و دقت بیشتری درک میکنه؛چندان تحلیل گر نیست و توی گفتار و رفتارش مستقیم سر اصل مطلب نمیره؛آیا این دو نفر میتوونند با هم دوست شوند یا ازدواج کنن و سازگاری داشته باشند؟! 

البته من فکر میکنم شناخت؛درک ؛معتبر شمردن و احترام گذاشتن به تفاوتهای همدیگه ؛میتونه مسیری طولانی به سمت سازگاری و توافق دو نفر باشه و تحلیل دستخط افراد؛نه مانع سازگاری و به تفاهم رسیدن آنها با هم ؛بلکه کمکی در راه تشخیص و درک تفاوتهای آنان در جهت سعی در به تفاهم رسیدن آنهاست. 

امیدوارم این مطلب مورد استفادتون واقع شده باشه.لطفا نظر یادتون نره. 

اقتباس از ماهنامه ما آدمها